Ut Vierde en de utopie

07 november 2016

We schrijven zaterdagochtend 5 november. Uw razende reporter ontwaakt met een euforisch gevoel. Slechts dronken van geluk had hij een gezonde nachtrust gehad.

Was de lange reis naar Eindhoven vorige week het dieptepunt van de week, dit keer was de vrijdag een aangename verrassing. Een matig begin met weinig beleving en strijd zorgde ervoor dat de tegenpartij op een 0-1 voorsprong kwam. Er hing een lichte zweem van buitenspel rond het gescoorde doelpunt. Als de assistent de vlag omlaag houdt, is het voor de leidsman echter gemakkelijk beslissen. Tegenovergesteld zou de leidsman op zijn assistent zijn afgegaan. Helaas hebben we het over het betaalde voetbal in deze.

Na deze teleurstelling kwamen de Geel-Blauw leeuwen in de 2e helft toch nog redelijk terug. De Gerwin van de plaatselijke SC schoot de verdiende 1-1 binnen. In de allerlaatste seconden was het Martijn Barto die op onnavolgbare wijze de verlossende 2-1 binnenschoot! Eindelijk viel het geluk Cambuur-kant op. De drie punten waren een feit. De nalatenschap van Rob ‘spring in de’ Maas lijkt verdwenen en de weg omhoog is ingezet. In polonaise zocht uw verslaggever het bed op, om zich optimaal voor te bereiden op wat de volgende dag op het programma stond: de derby tegen de Koekjes uit Hallum.

Inderdaad een derby. Dat dat gevoel meer bij de tegenstander leeft dan bij Ut Vierde mag geen naam hebben. Het feit dat ‘de stêdjes ût Stiens’ langskomen, zorgt voor een geprikkelde tegenstander. Uit ervaring lijkt een leuke wedstrijd deze dag bij voorbaat al een utopie. De selectie van de Godenzonen bereidde zich echter op de voor hun gebruikelijke manier voor. Een ritje vanuit de echte stad richting het pittoreske Hallum, de verbazing over de bouwvallige frietkot op het parkeerterrein, de aanblik van de eeuwig fier overeind staande oranje glijbaan, een bakje slappe koffie en een lekker spritsje waren de ingrediënten voor vandaag.

Na het afronden van de administratie kwam leider Willem Wytze op 15 man. Schone Slaapster Peter had aangegeven richting Beter Bed te zijn, om zo een nog betere plek uit te zoeken waar hij de komende periode zijn wedstrijden kan voorbereiden. Zlatan zat nog in de flow van de afgelopen 2 vrije weken en besloot deze wedstrijd aan zich voorbij te laten gaan. Gelukkig was zijn vriendin wel van de partij, zodat de supporters weer konden gaan genieten van hakjes en pirouettes. Anton had zijn garderobe nog maar eens uitgebreid en kwam naast zijn hippe schoenen met een kek hoofddeksel aan. Onder de selectie leeft al de vraag waar onze eigen Fred van Leer volgende week mee komt aanzetten.

Goed, over naar de wedstrijd. De warming-up begon weinig hoopvol. Waar in Stiens de Germometer zwaar in het rode had uitgeslagen – ‘Is het veld meer bruin dan groen, dan is het voetballen niet te doen’ – had de consul in Hallum het veld goedgekeurd. Tijdens het warmlopen gingen echter al 4 man onderuit. Bovendien bleef bij het intrappen van gelegenheidskeeper Arjen de bal voor de lijn in een poel modder liggen. Dat beloofde weinig goeds. Het toppunt moest echter nog komen. Bij het opstellen voor de aftrap telde het team beloften slechts 10 man. Vice-topscoorder Henk-Jan ontbrak! Hij was wel gesignaleerd en had ook de warming-up meegedaan, hoe kon hij zijn verdwenen? Direct werd er een massale zoektocht opgezet. In één lange rij zette Ut Vierde een zoekpatroon uit. Na enkele spannende minuten werd bij de cornervlag halt gehouden. Een spoor van schoenmaatje 40 hield plots op. De scherpe blik van zijn broeder Jelmer was de redding. Op de linkerhand na was de Vice-topscoorder compleet verdwenen in de modderpoel wat ooit het gebied rondom de cornervlag was. Met man en macht werd de inmiddels Vieze-topscoorder uit het slijk getrokken, zodat de wedstrijd toch kon aanvangen.

Uit het plaatselijke buurthuis was de klaverjasser van dienst opgeroepen om de rol van leidsman te vervullen deze middag. Hij gaf zelf al aan niet helemaal fit te zijn. Naïef dat Ut Vierde is, werd aan een buikloopje gedacht maar niet aan de mentale gesteldheid van deze flierefluiter in de dop. De wedstrijd begon voortvarend en sportief. Zou het dit keer dan toch leuk worden in Hallum? Niets bleek minder waar en toch weer een utopie. Na 5 minuten werd een pass van de Hallumer voetballers afgevlagd wegens buitenspel, althans dat is wat had moeten gebeuren. De vlag ging omhoog, iedereen op het veld en langs de lijn constateerde buitenspel. Onze eigen Kevin Blom trok echter de conclusie dat hier geen sprake van was. Zijn positie op 40 meter afstand was natuurlijk beter dan de grensrechter. Met een keurig onderbouwde uitleg: “Mhmhmmhmhm gjin butenspul mhmhmmhmhm ik haw ut better sjoen mhmhmmhmhm” stond Ut Vierde toch weer tegen een achterstand aan te kijken. Enigszins berustend in deze bekende gang van zaken werd de wedstrijd voortgezet. Een prachtige zweefduik met bijbehorende mimiek van een stervende zwaan deed Kevin besluiten een vrije trap rand zestien toe te kennen; het stond immers nog maar 1-0. De vrije trap werd – eerlijk is eerlijk – schitterend binnengeschoten. Zo viel er de eerste helft toch nog wat te genieten. De manier waarop deze vrije trap werd toegekend was echter minder fraai. Protesteren had geen zin meer, het beste ervan maken was waar Ut Vierde haar heil in zocht.

In de rust werden de hoofden leeggemaakt en een paar wissels doorgevoerd. De 2e helft zette zich voort als de 1e, echter kreeg Ut Vierde meer grip op de wedstrijd. De beslissingen van zich af laten glijdend werd het baltempo opgevoerd, driehoekjes gemaakt en Gerwin in stelling gebracht. Helaas viel de 0-3 op een ongelukkig moment. Gerwin wist echter een aantal keren gevaarlijk door te komen en twee keer het Hallumer net te vinden. Dat bleek vandaag maximaal. Ut Vierde had vandaag gestreden, helaas zat er niet meer in en was de koek op. Grootste pechvogel van deze troosteloze middag was toch wel Michiel. Zijn naam prijkte achter het item “Wasvrouw”…