Vedette van de Kelderklasse

10 februari 2023

Drogeham. Een grijze zaterdagmiddag. Net voor rust begin je aan je aanloop. 4-0 voor tegen een 9-tal Drogehammers. Hierom zit jij op voetbal. Hierom ben jij spits. Het gaat bijna vervelen. Weer een doelpunt. Weer een verzilverde strafschop. Heb je ooit gemist? Tuurlijk niet!

Ja, er was eens die oefenwedstrijd tegen de keeper van het eerste die nu onze nummer 10 is maar soms nog steeds de spaghetti van Wybrich mag verorberen als de Hoofdtrainer hem op vrijdag belt en wijsmaakt dat hij nog steeds de keeper van het eerste is. Toen schoot je mis. En ja, de penaltyserie om de 7^e plek op het Weidenaar toernooi, ook toen ging het mis. Maar zeg nou zelf, toen stond er geen druk op.

Hier, in de Drogehamse modder met een paar verdwaalde grassprieten, met maar liefst drie lokale belangstellenden langs de lijn, waar de veel te hete thee met veel te veel suiker al staat te dampen in de box, met de priemende ogen van je tegenstanders en je medespelers in je rug, met de krappe voorsprong van slechts 4 doelpunten: hier ben je op je best.

Vertrouwd zie je het netje bollen. Binnenkantje voet, linksonder gemikt, kansloze keeper. Kost het je eigenlijk nog wel enige vorm van moeite? Het is routine. Het is talent. Lachend draai je je om, wetend wat er gaat komen. High fives, knuffels, een oorverdovende gil van SH10, een indrukwekkende oerkreet van AK5. Jij bent de man, jij bent de vedette. Een duimpje van de coach zul je niet krijgen. Logisch ook. Naast spits en vedette ben je ook de coach. Jij maakt de opstelling en iedereen luistert. Jij bent de fundering, het cement, het wonderschone interieur én de smeerolie van dit elftal. Jij bent alles en zonder jou is alles niks.

Maar ditmaal gebeurt er iets opmerkelijks. Niks geen high five, niks geen knuffels. Geen gilletjes of kreetjes. Enkel een plichtmatig handje van JB14 passend bij zijn rol als captain. Dat bandje heeft ie aan jou te danken. Mag ie de toss doen. De corners nemen van links. En in de rust een ceremonieel woordje. Jouw cadeau aan hem. De stumper, niemand die hém serieus neemt. Weemoedig kijk je toe hoe de rest van je team nonchalant en lacherig de kleedkamer opzoekt, jouw straal negerend. Ineens voel je wat je nog nooit eerder gevoeld hebt: twijfel.

De balans waar jij zo lekker op rendeert, is weggevallen. Het team gaf jou de adoratie, en jij gaf het team doelpunten. Het team gaf jou complimenten, jij gaf het team de eer om met jou te voetballen. Soms gaf je het team de tijd om bij te sluiten, om vervolgens je kwaliteit te benadrukken door de bal alsnog zelf binnen te schieten. Maar nu keuren je ze geen blik waardig, gaat het in de rust over andermans doelpunten, assists en uitgelokte gele kaarten: geen woord over jouw pienantie. Sterker, ze vragen of het wel goed met je gaat! Of je eens een bal wil overspelen! De tweede helft trekt aan je voorbij en met een geknakt ego ga je op huis aan.

De weken erna ben je jezelf niet. Je rent, maar je komt de back niet voorbij. Je schiet, maar de keeper redt. Je coacht, maar niemand luistert. Je staat droog. Niks geen minimaal drie doelpunten per wedstrijd. Nee, je scoort er eens 1 of 2 per wedstrijd, dat is het dan wel. Tot die allerlaatste seconde in Blija. 1-1 stand tegen de achtervolgende nummer 2. Een voorzet op maat en het enige dat je hoeft te doen is de bal te raken richting goal. Maar instinct lijkt een woord uit lang vervlogen tijden en je nadenkende hoofd schampt de bal: je ziet de bal aan de verkeerde kant van de paal uitrollen.

Beschaamd en vol zelfkritiek (voor jou een nieuw woord) plof je neer naast JB14 in de dugout. Hij baalt als een stekker maar zijn gezicht verraadt een grote glimlach. En ineens zie jij het medicijn. JB14, de ceremoniële captain die al jaren de grootste kansen degradeert tot de meest onvoorstelbare missers en daarom binnen en buiten de lijnen kan rekenen op bakken kritiek en spot, diezelfde JB14 staat toch echt elke week met grote glimlach en misplaatst zelfvertrouwen in de groene wei. Met naast de lijn zijn trouwe supportersschare: zijn familie. Jij, GS9, jíj, dé vedette van de Kelderklasse, 200+ doelpunten & counting, jij hebt je familie nog nooit langs de kant gezien…

Een week later: VIOD thuis: 8-1. 5 maal GS9. Met langs de kant je vriendin en zoontje. De vedette is back in business.

JB

Disclaimer: naar aanleiding van dit schrijven mag het eerste onder geen beding contact zoeken met spelers van Ut Vierde en in het bijzonder GS9. Die eer blijft louter voorbehouden aan SH10.