Ut Vierde: over trainingskamp, stabiele prestaties en fair-play
21 maart 2017
Beste lezers, het is een tijdje geleden dat Ut Vierde via deze weg iets liet horen. Niet omdat er niks te verslaan viel, maar meer dat er teveel is gebeurd om dit allemaal de revue te laten passeren. Na de winterstop tot dit moment moest er veel geschrapt, gewikt en gewogen worden. Welke belevenissen halen het verslag wel, welke niet. Wat kan wel door de beugel en wat niet. Vragen waar uw schrijversduo de afgelopen weken de hersens over hebben laten kraken. Met dit als gevolg:
De kerstborrel
Over de kerstborrel kunnen we kort zijn: de club is niet berekend op zoveel charme wanneer de godenzonen in driedelige pakken de kantine binnen stappen. De vrouwelijke supporters zijn niet van elkaar af te slaan wanneer zij zwijmelend in rijen van 3 opgesteld voor de kroeg staan. Oh ja, en onze jongste telg krijgt iets te veel zelfvertrouwen na het nuttigen van de nodige frisdrank. Of iemand zijn jas, telefoon, portemonnee en eigenwaarde heeft gezien…Kortom: een meer dan geslaagde avond!
Het Trainingskamp
We weten het allemaal nog goed, het was een frisse januaridag. De talentenpool van Ut Vierde zou afreizen naar Duitsland, om daar de voorbeelden van Hangover 69 te bewonderen. Daar de wedstrijd in Duitsland gewoon wordt verzet bij te weinig man, ging die vlieger niet op. Reislijder Willem Wytze had echter snel een vervangende reis georganiseerd zodat er vol goede moed kon worden afgereisd naar het pittoreske Mechelen. Twee wedstrijden van de plaatselijke topclubs aldaar zouden met een bezoekje worden vereerd. Tijdens de urenlange reis in een knus busje werden de banden onderling versterkt. Zo kamen onder andere de anonieme alcoholisten voor hun probleem uit. In Goutum werd reeds het eerste lege kratje al bij de supermarkt ingeleverd. Andere voetballers lieten zien dat een atletisch lichaam een prima combinatie kan vormen met het verorberen van de complete snackmuur bij iedere stop bij een tankstation. Afijn, uiteindelijk werd het eindstation bereikt.
Op een prachtige locatie, een werkende bierbrouwerij, zou de nacht worden doorgebracht. Enkele speciaal bieren later werd aan de eerste culturele activiteit begonnen; een rondleiding door de brouwerij. Gerst, hop en gist en ineens was onze jongste telg vermist. Hij kon de geur van vers gebrouwen bier niet weerstaan en was in een tank met bier gevallen. Het schijnt dat dit hem vroeger ook al eens was overkomen. Waarschijnlijk heeft dit zijn onuitputtelijke drang naar bier veroorzaakt.
Bier maakt hongerig dus werd er besloten wat burgers naar binnen te werken. Menig darm begon op te spelen en het toilet werd goed gebruikt. Dat het hele restaurant moest weten dat onze selectie massaal moest “poepen”, bleek heel wat scheve vlaamse gezichten en vingers in de oren van de kleintjes op te leveren.
Uiteindelijk werd de plaatselijke KV dan toch met een bezoekje vereerd. Tussen de harde kern werd ook hier de scheidsrechter voor alles en nog wat uitgemaakt. “Die in het groen, is een paljas!” was deze avond de running gag. 90 minuten slecht voetbal maar een overwinning later werden de nieuwe inzichten tot de late uurtjes in de dancing onderling besproken. Vlak voor sluitingstijd werd de kleinste kroeg ter wereld nog onveilig gemaakt; lichtgevende verf, emmers Flügel omdat het in de aanbieding was en plaatselijk schoon waren allemaal aanwezig.
De volgende ochtend na een verkwikkende nacht slaap werd ook de plaatselijke Racing nog bezocht. Een nog iets minder niveau, maar des te herkenbaarder voor Ut Vierde, was ook deze wedstrijd plezant om mee te maken. Genoeg inspiratie om vol goede moed de tweede competitiehelft aan te vangen.
De wedstrijden
Ut Vierde was door het belegde trainingskamp goed voorbereid. Al in de 2e week van februari werd er afgetrapt. VCR werd op 2-2 gehouden, het eerste puntje in 2017 was een feit!
De selectie van Ut Vierde was voor de winterstop door gebroken benen en middenvoetsbeentjes, verstuikte enkels, spit en zelfs hartklachten ernstig uitgedund maar er moest toch volop worden gevoetbald met de hulp van menig gastspeler. “Alleen door nood en dood kunnen wij wedstrijden afgelasten” was de officiële verklaring van onze wedstrijdsecretaris, nadat er met 8 gastspelers toch echt de grens was bereikt. Dat de tegenstanders in de competitie deze regel niet zo nauw nemen en bij het minste of geringste de wedstrijd afzeggen zorgde er wel voor dat het tot 4 maart duurde voordat de talenten weer de wei in mochten.
De leeuwtjes uit Leeuwarden waren op deze mooie zaterdagmiddag de tegenstander. Een leuke pot voetbal onder leiding van een uitstekende scheidsrechter eindigde wederom in een gelijkspel: 1-1. Keeper Gerard was inmiddels terug van zijn halfjaarlijkse trainingstage in Suriname maar mocht als voetballer deze wedstrijd spelen. Naast keepen kan Gerard ook uitstekend debatteren. Samen met Roel heeft hij zijn eigen praatgroepje op dinsdagavond. Ze behandelen wekelijks een onderwerp waar ze het mee oneens zijn en proberen zolang mogelijk elkaar te overtuigen van het ongelijk van de ander. Dat zij hun hobby meenemen naar de zaterdagmiddag is hen door Ut Vierde inmiddels sterk afgeraden, gezien 4 maart de wedstrijd met 9 man werd geëindigd.
Tot zover leverde het trainingskamp de godenzonen 2 punten op. De derby tegen de Koekjes stond de week erna op het programma. Doorgaans een wedstrijd op het randje, ditmaal een faire pot voetbal met heel verrassend een gelijkspel. De grensrechter van de plaatselijke koekjebakkers bleek de enige te zijn die de wedstrijd wilde verstieren, maar verder dan slechts één onterecht afgekeurde goal kwam hij gelukkig niet.
De meest recente wedstrijd, afgelopen zaterdag, heeft een iets uitgebreider verhaal nodig. Er moest in en tegen Dokkum worden aangetreden. Uit het verleden was bekend dat de leidsman het niet zo heel precies neemt met de FIFA en KNVB regels. Ondanks dat Ut Vierde wel beter wist, werd er onbevangen aan het duel begonnen. De koploper van de competitie zorgde direct voor druk op de talenten van S.C. Stiens 4, maar het team stond zijn mannetje. Sjoerd zorgde na een scrimmage zelfs voor de 0-1 op het scorebord!
De leidsman was dit natuurlijk een doorn in het oog, het kon niet zo zijn dat zijn cluppie zou gaan verliezen. Onomwonden en zeer resoluut wees hij een minuut later dan ook naar de stip. Een schwalbe kon het niet genoemd worden, want er werd nauwelijks contact met elkaar gemaakt. Sterkhouder Jelmer was zich van geen kwaad bewust, nadat de speler van Dokkum de bal over de achterlijn schoot. Diezelfde speler van Dokkum trok een net zo verbaasd gezicht als heel Ut Vierde deed. De scheidsrechter was echter onverbiddelijk en blijf stoïcijns met de kaken op elkaar naar de stip wijzen.
Dat het amateurvoetbal zijn charme en respect nog niet heeft verloren, was deze middag goed zichtbaar. De speler van Dokkum nam zijn verantwoordelijkheid en schoot de penalty onberispelijk en zacht in de handen van keeper Gerard. Zelfs de koploper wilde niet op deze manier hun punten pakken. Nogmaals hulde voor deze ultieme Fair-play! Het gezicht van de leidsman sprak boekdelen en de 1e helft werd op normale manier uitgespeeld. De rust werd zelfs verrassend met een 1-2 voorsprong behaald, nadat Gerwin slim een voorzet van Anton had weten binnen te werken.
Na rust drong Dokkum aan, nu slechts licht geholpen door de scheidsrechter. Wist u bijvoorbeeld dat er tijd kan worden bijgetrokken wanneer de bal gewoon in het spel bij de keeper op de grond ligt? Het schijnt dat de scheidsrechter al een voorstel heeft gemaakt en Marco van Basten heeft geschreven voor deze wedstrijd verlengende maatregel. Het moet de thuisclub zoveel voordeel opleveren dat zij alsnog met de winst het veld af gaan. Ondanks een niet met rood bestrafte overtreding op de doorgebroken Gerwin, een dubieus afgekeurd doelpunt en vele vrije trappen tegen was het tegen de verhoudingen in dat Ut Vierde op een 1-3 voorsprong kwam.
Uiteindelijk was het Dokkum dat toch nog wist te scoren en in het zadel geholpen tot 3-3 kon komen. Terwijl de gordijnen bij de bewoners van de stad al dicht gingen, de pan soep al op werd gediend en de kantine inmiddels de deuren had gesloten, trok de scheidsrechter nog even wat blessuretijd bij. Een mooi moment om Wouter zijn benen onder zich vandaan te laten schoppen om 2 seconden later diezelfde Wouter de rode kaart te tonen. Na enig overleg bleek de rode kaart echter onderhandelbaar en zou er nog verder kunnen worden gespeeld met 11 tegen 11. Toen was de maat echter wel vol, de grens was bereikt. Ut Vierde besloot eigenhandig een einde te maken aan deze wanvertoning en vertrok richting de kleedkamers. Ook de thuisploeg vond het wel welletjes en vertrok samen met hen. Een nare nasmaak kleefde aan het vierde gelijkspel na de winterstop maar het gevoel van morele winnaar overheerste.
Het was te danken aan de sportieve tegenstander dat het toch een mooie voetbalmiddag was geworden. Het excuses van de scheids na afloop: “Ik zat niet helemaal in de wedstrijd” was niet alleen te laat maar ook erg slap. Natuurlijk moeten we vrijwilligers koesteren en de scheidsrechterstaak niet onderschatten. Maar het kan nooit zo zijn dat een clubscheidsrechter zo overduidelijk zijn taak niet volstaat dat het plezier van de voetballers in het geding komt.
Want laten wel eerlijk zijn, voor het plezier doet Ut Vierde het!
Niet benoemde feiten:
– Gerwin scoorde eindelijk weer eens
– Vice-topscoorder scoort na de winterstop alleen maar afgekeurde doelpunten
– Lize was niet heel schoon
– Oudpapier-lopen-in-de-agenda-zetten is nog lastig voor sommige talenten
– De kleding netjes in de tas voor degene die moet wassen gaat steeds beter
– Vrije trappen van de sterkhouder zijn of fantastisch of kost de club per keer een bal
– Aantal hakjes van Gerco na de winterstop: 1752
– Mechelen is 3 keer zo groot als normaal ’s avonds
– Barto ook bekend in de kerken in Mechelen
– Michiel blijkt ultieme koopjesjager