Doeke de uil

28 september 2023

OEHOE!!

Weet u wat boeiende beesten zijn? Uilen!! Uilen zijn enorm interessante beesten, vooral als ze stilletjes om zich heen zitten te kijken. Dat doen ze op een bijzondere manier. Namelijk, ze kunnen hun nek bijna 360 graden draaien. Op deze manier kunnen ze alles om hun heen zien, elk klein detail merken ze op. Zien ze een klein vogeltje op de grond, in een hoekje? Ze vliegen er op af, pakken dat vogeltje met hun grootse klauwen en vreten het arme vogeltje in één hap op.. U zult wel denken; ‘Waar wil David nú weer heen?’ Nou, dat zal ik u vertellen..

Als ik een uil zie, dan moet ik vrijwel direct denken aan Doeke van der Ploeg. U weet wel, die oud speler van het eerste elftal die zijn carrière een nieuwe impuls wilde geven en daarom bij ons terechtkwam. Vrij spelbepalend is Doeke, eigenlijk veel te goed voor ons. Maar dat terzijde.. Of het nou de Strigidae is, of de Tytonidae. Ik denk aan Doeke. Niet omdat hij zo mooi stil zit hoor, want dat doet hij niet zo veel. 90 minuten is hij in beweging en zit alleen in de kleedkamer wat stil. Waar het mij om gaat is het rondkijken wat zowel een uil als Doeke doet. De gehele wedstrijd zoekt (en vindt) Doeke naar posities in het veld waar hij zijn slag kan slaan. Je ziet zijn hoofd van links naar rechts schieten, er is dan ook helemaal niks dat hem ontgaat. Wanneer hij aan de bal komt, en dat is vrij vaak, weet hij direct wat hij moet gaan doen aangezien hij de ruimtes om hem heen al lang heeft gescand. De bal wordt door zijn fijne rechterpoot verzonden naar de juiste plek en de juiste kleur. Maar wanneer wij, als zijn teamgenoten, niet vrijlopen omdat we het niet meer kunnen belopen of we geen zin hebben, dan is dat voor hem ook geen probleem. Ook al zitten er drie tegenstanders op zijn nek, Doeke de Uil is vaardig en technisch genoeg om ook hen van zich af te schudden. Hij doet even de ‘Zidane’ en hup, hup, hup, hij heeft weer alle ruimte om bijv. ‘GS9’ weg te steken. Een stylist als Doeke kan dat he, de ‘Zidane’. Wanneer klusjesmannen als ‘JB14’ of ikzelf dit doen dan liggen we er negen maanden uit met gescheurde kruisbanden.

Sinds de aankondiging dat ‘DvdP18’ zijn voetballeven van nieuw elan wilde voorzien bij ‘Ut Vierde’ heeft een aantal mensen mij aangespoord om juist over hém een stukje te schrijven. Doeke van der Ploeg dus, geboren Stienser in de warme zomer van 1990, is een zeldzaam getalenteerde speler. Waar de tegenstander niet is, is hij in aanvallend opzicht wél. ‘De Uil’ heeft een onberispelijk gevoel voor timing en ruimte. Beweegt met veel feeling tussen alle linies door en is altijd aanspeelbaar. Vaak wordt hij gezocht en gevonden door ons, maar het komt ook heus weleens voor dat dat niet geval is. Hij wordt dan letterlijk over het hoofd gezien. En juist dát is misschien wel het énige dingetje dat je Doeke kunt aanrekenen. De bal mag hij weleens wat vaker opeisen. Of eigenlijk ‘moet’. Doeke is geen druktemaker, geen praatjesmaker. Het betreft een stille voetballer. Zo nu en dan zwaait hij met zijn arm naar een speler en roept hij wat in de trant van: ‘Breduuuurrr!!’. Verder hoor je hem niet, een vrij bescheiden jongen eigenlijk wel.

De mensen die me aan mijn jasje trokken omtrent een stukje over Doeke hadden gelijk, hij verdient een stukje op het wereldwijde web. Doeke van der Ploeg is inderdaad een pracht van een voetballer. Een voetballer die als een uil continu zijn hoofd draait (gelukkig is hij zelf fysiotherapeut). Doordat hij zich als een uil manoeuvreert behoudt hij het overzicht en met zijn fabuleuze rechterpootje kan hij alles doen wat hij in zijn hoofd al heeft bedacht. Het kleine puntje van feedback mijnerzijds, en ik weet zeker, ook van het gros van onze supportersschare: Iets meer je mond opentrekken, Doeke. Want een uil is niet altijd maar stil…

DT