De Vespa van ‘Ut Vierde’

08 november 2023

De Vespa van ‘Ut Vierde’..

Onvoorstelbaar is het om te zien, hij ziet dingen die er niet zijn maar opeens zijn ze er, met een nonchalant stiftje of een uit de lucht plukkende bal Bergkampiaans over de doelman wippende goal..

Zaterdagmiddag, 4 november 2023: SC Stiens 4 – St. Annaparochie 3, op papier een topper. Teams die vrij makkelijk een grote uitslag neer hebben gezet tot nu toe. Je zou zeggen; concurrenten voor de titel? Helaas moet ik een aantal weken aan de zijlijn toekijken ivm een blessure dus ik zit met mijn zoon en dochter in de dug out. Zoals het hele seizoen tot nu toe spelen we goed, leuk en verzorgd voetbal. De lijn van vorig jaar hebben we door kunnen zetten. Maar nu, het komt mijn strot amper uit, spelen we beter dan de vorige wedstrijden. Vrijwel alles wat we doen heeft iets, iets moois. De juiste woorden vinden is lastig. Maar alle dichters zouden genoeg inspiratie kunnen halen uit deze wedstrijd.

De inspiratie waar ze het meest uit zouden kunnen halen? De speler met de meest dichtdromerige voeten; Anton Span. Als ik u zou zeggen dat het de broer is van de mooie Italiaanse spits Graziano Pellè zou u me direct geloven. Maar niets is minder waar, onze ‘Tony’ is gewoon geboren in Stiens. Die uitstraling.. Laten we eerlijk zijn, Anton willen we allemaal een beetje zijn toch? Een goed kapsel, net geen haarbandje, een lekker loopje en een paar ogen waar je week van wordt. Mijn moeder zelfs zou smelten.. In combinatie met zijn lichtvoetige manier van spelen én de tussenversnelling die Shani Davis op schaatsen had, doet mij in een flits denken aan voorspel. Zoenen, strelen, masseren, het opwekken van lust, daar is hij mee bezig. De uitspraak ‘Als ik homo was, dan had ik het wel geweten..’ is hier treffend.

Laat ik snel doorgaan.. Wat ‘AS13’ doet.. het is impulsief en lijkt soms achteloos te gebeuren. De meest moeilijke dingen lijken kinderspel voor deze Italiaan lijkende wingplayer. Zelden heb ik iemand zó zien spelen als Anton vandaag, in de regen op het kunstgras in Stiens met een magneet in zijn schoenen. Schitteren? Dit gaat verder..

Hij speelt zo nu en dan de bal naar iemand die niet vrij staat. Je ziet hem kijken naar ruimtes waar geen ruimte is. Het is prodigieus om te zien, verbluffend. Gedichten komen tot leven. En niet alleen vandaag. Anton doet het vaker. Eigenlijk zou alles gefilmd moeten worden, elke wedstrijd, alleen maar een camera gericht op Anton. Man, man, man, zes minuten alleen maar genot op Youtube. Viraal gaan op X en meer likes krijgen op Instagram dan Messi heeft op zijn WK titel post. Maar afgelopen zaterdag was zijn grootste hoogtepunt, hij speelde niet één wedstrijd. Nee, hij speelde zijn gehele carrière in één wedstrijd. Net voor het einde van de wedstrijd hebben we het aan de kant over iets dat niet snel gebeurt in de vijfde klasse, tóch hebben we het er over en doen we het. Voor een man of 60 krijgt ‘Tony’ waar hij recht op heeft; de klassieke publiekwissel. Glimlachend en lichtelijk verlegen loopt hij sierlijk richting de zijlijn. De vier lichtmasten, die vanwege het grauwe en donkere weer aan zijn, richten zich exclusief op die ene, ranke Italiaans ogende speler die trots zijn weg vervolgd.

Nét voor zijn wissel zag ik dat zijn veter los zat van zijn linkerschoen. Hij kwam later in de dug out zitten en ik zag dat zijn veter weer vast zat. ‘Shit!!’ dacht ik direct. Ik had, toen ik het zag, naar hem toe moeten lopen, op mijn geblesseerde knie moeten zitten en zijn veter moeten strikken. Dat verdiende hij na zó’n wedstrijd. Na vier doelpunten en één assist. Als ik straks weer speel, en ik mag mijn plaats weer innemen als klusjesman achter stylist ‘Tony’, als een Gazelle achter de Italiaanse Vespa, en ik zie zijn veter loszitten, zal ik knielen en zal ik zijn veter vastmaken…

DT