De King van Ut Vierde..

13 juni 2023

U zult het vast wel weten, na de warming-up gaan spelers nog even terug naar de kleedkamer voordat ze daadwerkelijk aan hun wedstrijd gaan beginnen. Ongetwijfeld zal hier een reden voor zijn, maar wat die reden is.. ik weet het niet.. Je lichaam is net lekker op temperatuur, de spiertjes zijn warm, je longen zijn flink doorgeblazen en dan moet je in die drukkend warme box plaatsnemen op een bankje en voordat je het veld weer op mag is het vijf minuten later.. ‘Bijzonder’, zoals juf Ank uit de Luizenmoeder dit zou omschrijven..

Wat ook bijzonder is, is het gezicht van good old Michiel Kingma na elke warming up.

Michiel Kingma, ‘MK17’(gelukkig begint zijn achternaam niet met een ‘H’), wellicht is het een onbekende voor u. Een glamourboy kunnen we hem eigenlijk niet noemen. Hij staat liever achter de schermen, een stille kracht. Letterlijk ook wel een klein beetje, stil.. Misschien ook wel een beetje saai als je hem zo een beetje in gedachten neemt. Geen roddels over hem, geen gekke anekdotes, ook vrijwel nooit een memorabel doelpunt. Maar toch een ‘oude’ kracht op de rechterkant van een jaar of 43, kan ook 44 zijn..

Terwijl zijn teamgenoten van Ut Vierde de kleedkamer weer opzoeken, gaat ‘MK17’ altijd nog even rekken en strekken aan de reclameborden. Dat is op zich niet bijzonder, maar wel het gezicht dat deze oude rot er bij trekt: preutelend in zichzelf en lichtjes hoofdschuddend.

Daar staat hij dan, na de warming up voor welke thuiswedstrijd dan ook. Of het nou Drogeham, Jistrum of Birdaard betreft, jammerend en moeilijk kijkend en een beetje te duwen tegen het reclamebord van ABS Kalsbeek. Hij schudt nog maar eens zijn rode hoofd en zijn zweet schudt lekker mee, ook ging hij steeds ongelukkiger kijken. ‘Wat is er, Kingma?’, vroeg een meelevende mede Stienser. Hij was stijf en stram vertelde hij. Alles zat bij hem vast. Een wedstrijd overslaan komt doorgaans niet bij hem op, of hij moet echt gewoon last hebben.. Maar dat is amper het geval. Alhoewel, hij heeft heus weleens wat wedstrijden overgeslagen dit seizoen, maar net zoals in het professionele voetbal kunnen we daar niks over zeggen ivm de privacy. Maar áls hij er is…

Nadat hij zijn stokkerige ledematen iets langer had gerekt, liep ‘MK17’ als laatste van zijn team naar de kleedkamer. Als laatste kwam hij ook weer uit de kleedkamer, het duurde altijd even bij hem. Niet zelden vroegen wij ons af waar hij nú weer was…. We zagen hem vaak net voor ons kringgesprek aan komen hobbelen. Als herboren, als een ander mens. Toen het eerste fluitsignaal klonk en de bal aan het rollen werd gebracht was van stramheid bij ‘MK17’ niets meer te zien. Zoals altijd kwam onze rechterwingman opstomen over de rechterflank, stak hij teamgenoten als ‘GS9’ en ‘AS13’ weg met zijn fluwelen rechterbeen en ondertussen vocht hij, als een leeuwin die haar welpen beschermde, het ene duel na het andere uit. Hij zou hét uithangbord kunnen zijn voor de handzaag afdeling van Stanley.

Het was een klein mirakel om onze ambtenaar van het CJIB op déze manier aan het werk te zien als je hem een kwartiertje daarvoor de warming up hebt zien draaien. Hoe goed men hem ook bekeek, geen enkel lichamelijk ongemak beperkte hem in zijn bewegingen. Hij draafde, deed een mislukte no look pass, (cross)passte en tackelde er op los én hield dat de volle 45 minuten vol.

De beste krachten in de kelderklasse zijn vaak de oudgedienden, in dit geval dus ook onze eigen ‘MK17’. Hij hoeft niet zo nodig in de spotlights te staan, hij heeft liever dat anderen daar staan. Denk hierbij een ‘WWL2’, die de kneepjes van het backvak mag leren van de oude rot. Het zijn geen grote dingen, maar juist die kleine details zoals; ‘Drie stapjes naar voren’en vooral ‘Breed maken, sneller!!’. Mooi te zien, de leerling en zijn mentor.

En weet u wat ‘MK17’ ook zo speciaal maakt is de liefde voor het voetbalspel. De wil om te winnen en de obsessie om zijn directe tegenstander uit de wedstrijd te spelen. Of te zagen dus.. ‘MK17’ is niet de grootste sfeermaker van de groep, hij staat niet als eerste op de kantinetafel na wederom een overwinning. Nee, hij geniet stilletjes op zijn stoel, met een biertje in zijn linkerhand die zo nu en dan richting zijn mond gaat. Ook is hij niet die speler die de boel flink op scherp zal zetten in de kleedkamer. Hij is zo’n speler die de focus heeft op zijn eigen spel, zijn eigen wedstrijd. En na de wedstrijd rijdt hij vaak naar zijn ouders in Rijperkerk om daar nummertje 16, 39, 55 en 128 te eten van Chinees Indisch Restaurant Oriëntal uit Gytsjerk.

Maar waarom staat deze vriendelijke en sociale ‘MK17’ toch kort na elke warming up rare gezichten te trekken? Hoe komt het toch dat hij in de wedstrijden zijn gebruikelijk niveau kan behalen? Wat gebeurt er in die minuten tussen warming up en de wedstrijd in die kleedkamer? Heeft die korte periode, die minuten in die klamme kleedkamer dus tóch meerwaarde, of is het iets anders? Of is het het feit dat ‘MK17’ nog geen eigen stukje tekst van 924 woorden had, waar vele anderen van ‘Ut Vierde’ wél een eigen plek hadden op het wereldwijde web?

Michiel, wat het ook is. Of je nou eenmaal niet zo lenig bent of juist enorm flexibel, de lichten gaan allemaal uit en de spotlights richten zich nu alleen op jou, KING.