AK5
14 december 2022
Bij aanvang van SC Stiens 4 – Leeuwarder Zwaluwen 9 ziet hij er uit alsof hij eerder die dag al een wedstrijd heeft gespeeld. Wellicht wel twee.. Arjen Kooistra van het vierde van SC Stiens oogt moe. Sleeuw eigenlijk.. Maar tóch, de blik in zijn ogen verraadt een enorme strijdlust. De strijdlust die we kennen van Arjen. Als één van de eersten van zijn ploeg staat hij op het veld en heeft hij zijn mouwen opgestroopt. Zodra de scheidsrechter, die we uit de kantine hebben getrokken aangezien we geen scheids hadden, voor het eerst op zijn fluitje blaast, neemt ‘AK5’ zijn positie centraal achterin in, en zal hij 90 minuten lang van geen wijken weten.
Gesmeerd gaat dat overigens in het begin niet. U moet weten, Arjen is niet bepaald gezegend met een hoogwaardige techniek en zijn motoriek komt in de buurt Gerrit Paal die aan de Mienskar zijn licht schijnt. Ballen controleert hij met enige regelmaat met zijn kin en neus en passes verzendt hij zonder enige moeite met zijn knie. (Links én rechts, dat dan weer wel. Eigenlijk gewoon tweekniëg) En mocht het voorkomen dat hij in de eerste tien minuten een keer of twee ook maar een kléin beetje tijd heeft om de bal onder controle te brengen, dan doet hij er beide keren zó lang over totdat er een, in het blauw/zwart spelende spits, op zijn hielen zit en hij de te zacht opgepompte bal alsnog dreigt te verliezen.
‘AK5’ is kennelijk een slow starter, want na, wat zullen we zeggen, een klein kwartiertje zien we plotsklaps een andere Kooistra. (En nee, het is niet zijn broer Douwe Jan). Geen zak aardappelen meer.. De bal stuitert niet meer tegen zijn neus, hij verstuurt geen ballen meer met zijn knie én geen enkele Zwaluw komt hem nog voorbij. Daarbij komt dat hij met elke lange bal op maat zijn vrienden van de voorhoede aan het werk kan zetten. Inschuiven doet hij met enige regelmaat, als een Zweeds aanvalsgeweer. Zijn maat achterin, Anne Jan, blijft wel achter, is ook niet meer de jongste. Met alle respect.. In de laatste minuut van de eerste helft gaat hij maar weer eens de middenlijn over, bij een corner van ‘JB14’ (shirt met nummer 14 is weer present). Zijn kopbal die hij perfect naar de grond én hoek kopt, wordt op het nippertje van de doellijn gehaald.
Ook in de tweede helft staat hij als eerste op het vrij koude veld, met de gure wind in zijn nek staat hij nog steeds zijn mannetje. Gedreven en fel jaagt hij op elke bal, zónder daarbij over de schreef te gaan.
De wedstrijd zal uiteindelijk uitmonden in een 5-1 overwinning voor de Stienser equipe. Meteen na het eindsignaal neemt hij onze ster op de rechtsback, Willem Wytze, in zijn armen en neemt daarna een flinke slok AA die zijn moeder heeft meegenomen. Best lief! Daarna treft men Arjen aan in de kleedkamer. Voetbalschoenen, de te uitgedijde sokken en zijn shirt met rugnummer ‘5’ heeft hij uitgetrokken. Hij ziet er hetzelfde uit als een kleine twee uur daarvoor: moe en sleeuw. Blijkbaar ziet hij er altijd zo uit.. Ondanks dat zijn favoriete nummer uit de JBL schalt; ‘Ik ben kachel…’
Een bijzonder middagje, dat was het zeker. Dat zal ‘AK5’ zelf ook wel vinden, maar treuren zal hij niet. Integendeel. Hij en zijn leuk en fris voetballende ploeg maakt duidelijk kans op promotie vanuit de 6e klasse 13 naar de 5e klasse. En als dát eenmaal gebeurd is, dan kan hij naar iedereen een lange neus maken die hem maar een beperkte voetballer vindt. Uiteraard niet lullig bedoelt, en dat zal hij zelf ook ruimschoots beamen, maar hij is geen Neymar. Hij is geen Mbappé. Hij is geen Modric.
Wat is hij dan wel hoor ik u denken.. Hij is wel degelijk een belangrijke pilon in ‘Il Quarto’, het vierde elftal van SC Stiens. Want Arjen ‘AK5’ Kooistra is een strijder, iemand die de cementlaag is van de Stienser fundering, een type Rinus Israël. Onze eigen IJzeren Arjen. En die heb je juíst nodig om je doel te bereiken.
DT
