Weinig teams, veel goals, weinig vreugde

De mooiste dag van de week was afgelopen zaterdag nog net een stukje mooier: ZA4 mocht voor het echie. De eerste competitiewedstrijd. Na vandaag zouden we weten waar we staan: koploper, keeper, rechtsback of onderaan. En naast de gezonde wedstrijdspanning ook een gevoel van druk. Want het was deze dag geen vanzelfsprekendheid dat er Stienser elftallen in de wei konden dartelen. Waar het veteranenteam ontbrak door vroegtijdig opgenomen ATV-uren na het spelen van 1 hele wedstrijd, ontbrak de jeugdige Keldertoekomst door de vroegtijdig opgenomen ATV-uren van het veteranenteam na het spelen van 1 hele wedstrijd. En zo weet je als ZA4 toch de ogen van de hele club op je gericht als vertegenwoordiger van de restsenioren en speelde ZA4 eigenlijk voor drie.

 

Ondanks alles proberen de wedstrijdvoorbereiding niet anders dan anders te laten verlopen, geen gekke dingen. Op naar Driezum met een kratje lauwe Kordaat achterin om JA10 zijn nieuwe oranje stappers te aanschouwen. De man kan wenden en keren en dat is nodig ook in de Kelderklasse waar kleurige stappertjes werken als een rooie lap op een stier. Mogelijk is het een bewuste keus om de aandacht af te leiden van de vleespet maar dat is slechts een aanname.

 

Na de gebruikelijke intensieve warming up van tweemaal heen en weer hobbelen, ballen realistisch inspelen op kniehoogte en ze rapen in de bosjes volgde een inspirerende speech van WW2 en kon de trotse captain JB18 (14 is aangevraagd) zich klaarmaken voor een klassieke Kelderklassetos. “No goeie, de jongens fan ús ploechje ha gjin oanfierder en ik ha neat mienaam fjar de tos dus doe meist kieze ost stean bliuwst of dast wost autraapie.” So far so good. Tot het moment komt waarop je als captain weet dat je je spitsen moet instrueren 5 meter achter de verdediging te staan als ze de bal willen: een vaste grens. Persoonlijk zou ik nog liever oranje voetbalschoenen in de Kelderklasse dragen dan vaste vlagger te zijn bij VIOD 3 maar blijkbaar heeft ieder zo zijn hobby danwel een wekelijks stukje zelfkastijding. Uit privacy-overwegingen noemen we zijn naam hier niet, dus laten we de Jan van Halst lookalike met vlag ‘Tjalling’ noemen.

 

Met de gedeelde Kelderklassekennis van GH4 (vandaag GH22 bij afwezigheid van HW22 wat we allen erg hernijammer vinden, red.) over VIOD 3 in het achterhoofd (VIOD 3 valt in de categorie ‘teams die er waarschijnlijk niet veel van gaan bakken’, red.) verliep het 1e halfuur behoorlijk stroperig. Aan de rechterkant van het veld werden de oranje stappers en Tjalling het niet eens over het feit dat starten van eigen helft onmogelijk buitenspel kon zijn en kon Tjalling de gegeven feedback op zijn functioneren maar lastig verwerken. Toen het stroperige spel opgevolgd werd door 10 minuten tickie tacka voetbal, niet geheel ontoevallig na het wisselen van Glazen Man / Stervende Zwaan / Beroepsdoeltjespisser SH11 en de ruststand 0-6 aangaf, probeerde Tjalling zijn functioneren te duiden ‘omdat ik ’t moeilijk nul twintig kin litte wurde no’.

 

Een theetje later ging ZA4 door met waar ze het grootste deel van de 1e helft mee bezig waren geweest: stroperig voetballen. Na het wisselen van de captain werd het er allemaal niet beter op en moest ZA4 door een ‘klein’ foutje achterin en een ‘twijfelachtige’ pienantie zelfs nog 2 doelpunten slikken. Je zou zeggen dat een 2-9 winst in de eerste competitiewedstrijd plattekarachtige taferelen zou veroorzaken maar uit de strakke koppies van dit Kelderklasse-ensemble blijkt de ambitie: op Cambuurachtige wijze kampioen worden. Hoge verwachtingen, niet snel tevreden zijn en altijd meer goals willen. Het kratje lauwe Kordaat ging zelfs met nog 4 volle flesjes retour Stiens.

 

Volgende week Burgum thuis. Om half 1. En de vrijdagavond ervoor een tent met bier en slechte Nederlandstalige muziek. En hopelijk geen vaste vlagger.

JB.

Categorieën: